ادین ترزیچ از جنس دورتموند است، وی بزرگ شده ی یک محله کوچک خارج از دورتموند به نام مندن است. او در سال 2010 به عنوان استعدادیاب وارد بروسیا دورتموند شد و بعد از آن کمک مربی تیم های U17 و U19 بروسیا بود. سپس به همراه اسلاوان بیلیچ به بشیکتاش و وستهم رفت و در سال 2018 با لوسین فاوره به دورتموند بازگشت. این مقاله در رابطه با آنالیز ترکیب ترزیچ میباشد.

1: فاز تدافعی

زمانی که ترزیچ به جای فاوره نشست، دورتموند با ترکیب 1-2-4-3 به میدان میرفت و ترزیچ آن را به 1-3-2-4 تغییر داد که در دفاع به نظر 2-4-4 بود. مشکلات همچنان پابرجا بود و فاصله خطوط و فضای پشت دفاع های کنار همچنان آسیب پذیر بودند. در اینجا لایپزیش 3 بازیکن بین خطوط دفاعی و هافبک دورتموند جا داده است. ( عکس 1 )

با این اوصاف ترزیچ بیشتر به ترکیب 3-4-4 روی آورد که در دفاع به شکل 1-4-1-4 بود. ( عکس 2 )

ترکیب 1-4-1-4 ثابت ماند اما با تکاملی جالب. در زمانی که خط دفاع حریف صاحب توپ بود ترکیب تبدیل به 2-4-4 میشد. پرس تیم هم از حالت پرس مالک توپ به پرس منطقه ای موقعیت گرا تغییر پیدا کرد. همانطور که در تصویر پیداست زمانی که خط دفاع لایپزیش در سمت چپ خود صاحب توپ بود، رویس از موقعیت خود خارج شده و به کمک هالند میرود تا 2 نفر در جلو روی دفاع حریف فشار بیاورند، همین امر در سمت راست حریف با سانچو تکرار میشود. این ترکیب به دورتموند کمک میکرد که 4 هافبک در جلوی خط دفاع باقی بمانند که باعث میشد تیم کمتر آسیب پذیر باشد، همچنین هافبک ها فضای پشت مهاجم را پر میکردند. ( عکس 3 )

مزیت تغییر 2-4-4 به 1-4-1-4 این بود که تیم در دفاع منسجم تر ظاهر میشد، به طوری که در ترکیب قبل اگر یک بازیکن از موقعیت خود خارج میشد، ساختار دفاعی به هم میریخت اما در ترکیب جدید اگر کسی برای پرس از موقعیت خارج شود دفاع تیم این انعطاف را دارد که به 2-4-4 یا 3-3-4 یا 1-3-2-4 تغییر شکل دهد و حقه های پرسینگ دیگری را امتحان کند.

در عکس چهارم ، همین ساختار دفاعی حفظ میشود و ترزیچ میخواد تیمش در بالا سرکوب شدیدی اعمال کند و حریف را حتی از میانه زمین هم دور نگه دارد. شیوه پرس در اینجا یار به یار است تا حریف نتواند پاس کوتاه بدهد و مجبور شود با پاس بلند ریسک کند و توپ را از دست بدهد.

ترزیچ نمیخواهد تیمش به صورت باز پرس کند تا حریف به کناره ها محدود شود بلکه میخواهد در منافذی باریک پرس شدید بکند تا زمانی که صاحب توپ شدند بازیکنان نزدیک هم باشند و بتوانند با پاسکاری و ضد پرس توپ را حفظ کنند و وارد فاز حمله شوند. در اینجا بلینگهام و داهود فضا را از میانه تنگ میکنند تا رویس و مهاجمین با دوندگی از پشت حریف بتوانند فضا را ببندند و توپ را صاحب شوند. ( عکس 5 )

2: فاز تهاجمی

ترزیچ میخواهد که تیمش زمانی که در خط دفاع و میانی است، زمین بازیش را تا جایی که میتواند بزرگ کند پس همه چیز از دروازه شروع میشود، دروازبان با تو‌پ به میانه محوطه میاید تا دفاع های وسط به کناره ها بروند و توپ بگیرند و به دفاع های کنار برسانند. اگر پرس شدند، داهود از پشتشان سر میرسد و توپ میگیرد. اینکار حریف را وسوسه میکند تا سراسیمه و با نفرات بالا برای پرس جلو بیاید و اینکار سبب میشود که فضای پشت سرشان خالی بشود. ( عکس 1 )

ترزیچ به طرز فوق العاده ای باهوش است. کافیست به 3 عکس بعد که هر 3 متعلق به یک بازی هستند توجه کنید تا بفهمید.

• اگر بیلدآپ با دفاع های کنار خنثی شد، نوبت نقشه بعدی است. تیم به حالت 2-2-2-4 میرود. دفاع های کنار به میانه میایند و همه زوج میشوند تا خطوط بیشتری مانند سد مقابل پرس حریف شکل بگیرد و اجازه ندهد جلوتر بیایند. این افزایش خطوط باعث میشود شکل پرس و انسجام تدافعی حریف از بین برود. در این عکس فضای خالی مقابل دفاع های کنار را میبینید که به مراتب بیشتر از عکس اول است.( عکس 2 )
•  در یک سوم حریف تیم بیشتر شناور میشود و بازیکنان چرخش بیشتری انجام میدهند. ترکیب 1-2-4-3 میشود تا دفاع های کنار به گوشه ها بروند. میبینید که زمانی که مونیه دارد توپ میگیرد شولتز نزدیک خط آفساید قرار دارد و زمانی که توپ به هالند رسید استارت میزند و موقعیت خوبی ایجاد میکند. (عکس 3)
•  در عکس 4 دفاع های کنار به بالا فشار میاورند و داهود به عقب میرود و جان وسط میماند و با یک انتقال سریع 5 مهاجم دورتموند دربرابر 4 مدافع برلین قرار میگیرند.

3: جمع بندی

حد دورتموند در زمان رز خیلی پایین تر از زمان چشمگیرش بود. عکس اول نشان دهنده اختلاف فاحش گل دریافت شده با XG دریافتی است. دورتموند در رده دهم گل های دریافتی قراردارد در حالی که مدعی به چالش کشیدن بایرن بوده است.

عکس دوم نمودار پاس خطرناک در برابر مالکیت است. دورتموند با 58.2% در رتبه دوم مالکیت قرار دارد اما از طرف مقابل در رتبه هفتم خلق موقعیت و پاس های گره گشا قرار دارد که نشان میدهد دورتموند بیشتر متکی به خلاقیت بازیکنان خود بوده تا متکی به تاکتیک.

عکس سوم مقایسه تعداد شوت در چارچوب در 90 دقیقه با مالکیت توپ است. در اینجا هم دورتموند رتبه ششم شوت در چارچوب قراردارد. تمامی این آمار ها به هیچ عنوان نشان دهنده یک تیم مدعی نیست.

دورتموند تحت نظر رز، بسیار تک بعدی با تهدید هجومی بالا بود. به جز چند بازی محدود درخشان، در تمامی بازی ها تیم رز در دفاع دچار ضعف بود. در حمله هم تاکتیک های اغلب تک بعدی، تکراری و خالی از خلاقیت، بیشتر مبتنی بر خلاقیت فردی اما کارآمد بود. تیم ترزیچ از نظر دفاعی بسیار سازماندهی شده بود و او هنوز می‌خواهد دورتموند با بازی مستقیم و انتقال سریع مالکیت بازی کند، دورتموند زیر نظر ترزیچ علاوه بر پیشرفت دائمی در هر هفته، دارای جاه طلبی بود. این را میتوان از فیکس کردن موری در نیم فصل دوم و همچنین نیمکت نشین کردن دروازبان اول پر اشتباه تیم درک کرد.
در نهایت رز مانند فصل قبلش مغلوب رسانه ها و ذهنیت ضعیف خود شد(اشاره به درگیری با داورها در دو بازی مقابل بایرن) و به نظر میرسید بیشتر به فکر ساکت کردن مکس ابرل مدیر ورزشی پیشین گلادباخ بوده است. عوامل دیگر نبود یاران تدافعی مناسب و مصدومیت های بی موقع بوده است که عدم حمایت مدیریت را پر رنگ تر میکرد. از طرف دیگر ترزیچ هم این فصل دیگر سانچو و هالند، گرانترین بازیکنان بوندسلیگا را ندارد و با چالشی جذاب رو به رو است.

ترجمه و عکسها از آزاد