وقتی در 1985 و در 17 سالگی برای دینامو درسدن توپ میزد، تصور اینکه حدود 1 دهه بعد بر سکوی مراسم توپ طلا این جایزه را دریافت کند بیشتر یک شوخی بود. حدود 4 دهه از آن سالها میگذرد و او هم اکنون با لقب یکی از بهترین سوییپر های تاریخ فوتبال جهان سمت مشاور باشگاه دورتموند را بر عهده دارد.

درسدن؛ شروع ماجراجویی های اشتازی:

سامر از دوران کودکی برای آکادمی دینامو درسدن توپ میزد و توسط پدرش که سرمربی درسدن بود به تیم اصلی راه یافت. وی در ابتدای فوتبال اش به عنوان یک مهاجم فعالیت میکرد و توانست در فصل اول عملکرد خوبی را از خود بجای بگذارد؛ اما در نهایت تصمیم خود را گرفت و یک مدافع شد؛ تصمیمی که مسیر زندگی اش را تغییر داد. ماتیاس سامر در دوران حضورش در درسدن درخشید؛ او مدتی قبل از اتحاد مجدد آلمان غربی و آلمان شرقی توانست برنده جام حذفی آلمان شرقی شود.

عملکرد خیره کننده او در دینامو ، سبب جلب توجه استعدادیابان اشتوتگارت شد و اشتازی به جمع دای روئن ملحق شد.

اشتوتگارت؛ پرش بلند:

با اینکه اشتوتگارت در فصل 1990/91 ششم جدول بوندسلیگا شد، اما سامر توانایی هایش را به هواداران ثابت کرد و توانست 11 بار دروازه رقبا را باز کند؛ سال رویایی اشتوتگارت و سامر در 1991/92 بود ، اشتوتگارت به قهرمانی بوندسلیگا رسید و توجه فوتبالدوستان و چند تیم معتبر اروپایی را بخود جلب کرد.

در نهایت اینتر این سوییپر را خریداری کرد.

اینتر؛ ضعیف تر از انتظارات:

سامر در اینتر نتوانست مانند اشتوتگارت و دینامو درسدن مهره فیکسی باشد و کمتر از 15 بار برای نراتزوری به میدان رفت.

عملکرد نه چندان قابل قبول سامر در اینتر سبب فروش این بازیکن تنها بعد از 6 ماه شد.

دورتموند؛ حماسه های 90 دقیقه ای:

1993 شاید سال شروع مجدد سامر پس از سپری کردن یک فصل ناموفق بود. اشتازی با زدن 10 گل به عنوان یک هافبک توجه هواداران دورتموند را جلب کرد.

زنبورها پس از دو فصل ناکامی بالاخره در سال 1995 و 1996 برای دوبار پیاپی جام بوندسلبگا را تصاحب کردند. دوران طلایی سامر با 2 بار انتخاب به عنوان بهترین بازیکن سال فوتبال آلمان ، 1 توپ طلا و 1 لیگ قهرمانان اروپا تکمیل شد.

در سال 1998 ، اشتازی بدلیل مصدومیت پس از 153 بازی ، 23 گل و 24 پاس گل برای دورتموند از فوتبال خداحافظی کرد. مصدومیت او به قدری شدید بود که پزشکان وضعیت زانوی وی را تا  قطع عضو بحرانی میدانستند اما کار به اینجاها نکشید.

دوران مربیگری؛ تکرار پیروزی ها:

دو سال بعد از خداحافظی سامر از فوتبال بود که به مربیگری روی آورد. همان موقع به عنوان رهبر جدید بوروسیا منصوب  و در سال 2002 فاتح سینی بوندسلیگا شد تا به عنوان یک مربی نیز از او به نیکی یاد شود. ماتیاس با دورتموند به مقام نایب قهرمانی جام یوفا هم رسید. در سال 2004 در شرایط بحران مالی دورتموند ماتیاس سامر رتبه ششم جدول را کسب کرد و از سمت مربیگری برکنار شد.

در 2004 ، اشتازی راهی تیم سابق اش اشتوتگارت و سرمربی آنها شد و تنها چند قدم با سهمیه لیگ قهرمانان اروپا فاصله داشت. او در نهایت مربیگری را کنار گذاشت و تصمیم گرفت به کارهای دیگری در فوتبال آلمان مشغول شود. او بین سالهای 2006 تا 2011 مدیر فنی اتحادیه فوتبال آلمان بود.

پیوستن به بایرن؛ او هم خیانت کار بود

بعد از سال 2011 ، سامر با پیشنهاد هوینس به کادرفنی بایرن مونیخ پیوست که ناراحتی و انتقادات هواداران دورتموند را در پی داشت.  مشاجره لفظی او در یکی از درکلاسیکرها با یورگن کلوپ مربی وقت سبب منفوریت بیشتر اشتازی بین دورتموندیها شد. در سال 2013 در تیم قهرمان اروپا با مربیگری یوپ هاینکس ، وی در کادرفنی بایرن بود.

او بی توجه به انتقاد هواداران دورتموند از عوامل مهم قهرمانی های پیاپی بایرن مونیخ در بوندسلیگا بود و نقش مهمی در پیوستن رابرت لواندوفسکی به بایرن مونیخ داشت. سوییپر آلمانی نهایتا در سال 2016 با بایرن مونیخ خداحافظی کرد.

بازگشت به دورتموند:

ماتیاس سامر در سال 2018 به بوروسیا دورتموند بازگشت تا کمی حس منفوریت اش بین هواداران دورتموند کاهش یابد. بخش زیادی از هواداران عملکرد سامر به عنوان مشاور باشگاه را مثبت میدانند.

عملکرد در عرصه ملی:

سامر با پیراهن مقدس مانشافت نیز کارنامه درخشان باشگاهی اش را تکرار کرد. از سامر به عنوان یکی از مهمترین نمادهای اتحاد آلمان غربی و آلمان شرقی یاد میشود؛ قبل از این اتفاق تاریخی در 1990 سامر پیراهن آلمان شرقی را برتن میکرد.

اولین تجربه ملی آلمان پس از اتحاد آن ، در یورو 1992 اتفاق افتاد. برتی فوگتس رهبری آن تیم را بر عهده داشت و در آن دوره رقابتها توانست تا فینال پیشروی کند، اما نهایتا با شکست مقابل دانمارک در فینال از قهرمانی باز ماند. در جام جهانی 1994 نیز مانشافت نتوانست از قهرمانی خود دفاع کند و حذف شد.

پس از دوری اشتفان افنبرگ از ترکیب تیم ملی آلمان ، فرصت حضور در 11 نفر برای سامر فراهم میشد. آلمان در یورو 96 که سال رویایی سامر بود به قهرمانی رسید. اوتمار هیتسفیلد در همان سالها از سامر به عنوان بکن بائور دوم یاد کرد. گل سامر به کرواسی در آن رقابتها از لحظات مهم تاریخ فوتبال آلمان است.

سامر خیلی زود و در 31 سالگی از فوتبال خداحافظی کرد و نتوانست عناوین اش در عرصه ملی را ادامه دهد؛ اما موفقیت اش به حدی بود که به عنوان یک اسطوره از طرف فوتبال دوستان یاد شود.

افتخاراتی که ماتیاس با دورتموند و تیم ملی آلمان کسب کرد، کار آسانی نیست و از این جهت سامر با اساطیر فوتبال آلمان نظیر فرانتس بکن باوئر  مقایسه میشود.